Wprowadzenie do KDE

Poniżej znajduje się kilka szybkich wskazówek, które pomogą Ci zacząć używać KDE.

Spokojnie, KDE nie ma zamiaru zabierać Ci Twojej ukochanej (i często bardzo efektywnej) linii poleceń. Możesz operować na plikach za pomocą środowiska graficznego, ale równie dobrze możesz użyć do tego poleceń uniksowych, jeśli je znasz. W praktyce, KDE zwiększa wydajność i komfort korzystania z konsoli, umożliwiając dostęp do niej w różnych, czasem zaskakujących miejscach.

KDE posiada bardzo wymyślny emulator terminala, nazywany Konsolą. Aby go uruchomić, kliknij Menu K->System->Konsola. Jest to program, do którego skrót być może chcesz posiadać na panelu: w domyślnej konfiguracji on już się tam znajduje!

Czasem chcesz wpisać tylko jedno polecenie. W takim przypadku, zamiast otwierać pełnoprawny terminal, wciśnij Alt-F2, a otworzy się okno, w którym możesz wpisać tylko jedno polecenie. Po wpisaniu polecenia okno znika, jednak zapamiętuje raz wpisane polecenia.

Po uruchomieniu wspomnianego okna (które nazywane jest minicli) i wciśnięciu Strzałki w górę na klawiaturze, możesz przeglądać wszystkie poprzednio wpisane polecenia. W tym oknie możesz także wpisywać adresy URL, które zostaną otwarte w Konquerorze.

Konqueror i edytor tekstowy Kate mogą wyświetlać okna terminala, które zachowują się zupełnie tak, jak Konsola. Aby wyświetlić konsolę w Konquerorze, wybierz Okno->Pokaż Emulator terminala. Na dole okna Konquerora zostanie umieszczony terminal. Naprawdę sprytne jest to, że terminal będzie podążał za kliknięciami w menedżerze plików, zmieniając bieżący katalog tak, jak Ty. W Kate możesz wyświetlić terminal za pomocą menu Okno->Widoki narzędzi->Pokaż panel Konsola.

Istnieje też sposób na posiadanie konsoli zawsze pod ręką, nieważne co robisz - dodaj sobie ją na panel!

Kliknij prawym przyciskiem myszy na wolnym miejscu na panelu i wybierz Dodaj aplet do panelu....W oknie, które się pojawi, przewiń suwakiem w dół, aż zobaczysz pozycję Uruchomienie polecenia. Zaznacz ją lewym przyciskiem myszy i kliknij przycisk Dodaj do panelu. W ten sposób osadzisz na panelu mniejszą wersję linii poleceń, wraz z historią poleceń.

Konkludując, linia poleceń jest zawsze pod ręką, jeśli używasz KDE.

Pasek zadań wyświetla listę pozycji z małymi ikonkami, jedną dla każdego okna. Domyślnie pasek zadań jest ulokowany na panelu, ale może być też umiejscowiony na dole lub u góry ekranu.

Pasek zadań jest bogaty w funkcje. W domyślnej konfiguracji, jeśli masz otwartych więcej okien tego samego programu, zostaną one „pogrupowane”, dzięki czemu zobaczysz tylko jedną pozycję dla jednego programu.

Kliknięcie lewym przyciskiem myszy na taką pozycję otworzy menu z listą okien programu, z której możesz wybrać żądane okno. Kliknięcie lewym przyciskiem myszy na wybranej pozycji spowoduje natychmiastowe wyświetlenie okna, natomiast kliknięcie prawym przyciskiem spowoduje otworzenie kolejnego menu, za pomocą którego możesz indywidualnie zarządzać każdym ze zgrupowanych okien programu.

Możesz skonfigurować pasek zadań tak, aby wyświetlał wszystkie okna, nieważne na którym wirtualnym pulpicie pracujesz lub tak, aby wyświetlał tylko okna z bieżącego pulpitu. Możesz także wyłączyć grupowanie okien, dzięki czemu każde otwarte okno będzie miało reprezentację na pasku zadań w postaci własnej pozycji. Te i więcej opcji konfiguracyjnych dostępnych jest po kliknięciu prawym przyciskiem myszy na uchwycie paska zadań (mały, teksturowany pasek po lewej stronie - być może pokaże się dopiero po najechaniu na niego kursorem myszy) i wybraniu Konfiguruj: Pasek zadań....

Pozycje na pasku zadań automatycznie zmieniają szerokość, aby zrobić miejsce dla innych pozycji. Tak więc na pasku zadań zmieści się więcej programów, niż mogłoby Ci się wydawać. Poszerzenie panelu pozwoli pozycjom na pasku zadań na ułożenie się w rząd lub w kolumny, jednak ciągle będą one zmieniały swój rozmiar, aby zmieścić więcej programów.

Do czego służy przycisk „Na wszystkich pulpitach”?

Może się zdażyć sytuacja, w której będzie więcej okien otwartych, niż jest miejsca na pulpicie. W tej sytuacji są trzy możliwości:

Trzecia możliwość jest najlepsza! KDE potrafi obsłużyć wiele różnych pulpitów, każdy z własnymi oknami. Domyślna konfiguracja zawiera cztery pulpity. Możesz się łatwo pomiędzy nimi przełączać za pomocą ponumerowanych przycisków na panelu. Także skrót klawiszowy Ctrl+F1...F4 przeniesie Cię natychmiast do odpowiedniego pulpitu lub Ctrl+Tab pozwoli na graficzne przełączanie się między pulpitami.

Wirtualne pulpity są bardzo fajne. Ale czasem chcesz, żeby okno było widoczne na każdym pulpicie. Może nim być np. małe okienko z rozmową, budzik, czy cokolwiek innego. W tym przypadku należy użyć wcześniej wspomnianego przycisku „Na wszystkich pulpitach”, który "przyszpili" okno do ekranu, dzięki czemu będzie ono widoczne na wszystkich wirtualnych pulpitach.

Przycisk "Na wszystkich pulpitach" może być także używany do przenoszenia okien z jednego wirtualnego pulpitu na inny: kliknij na wspomniany przycisk, przełącz się na inny pulpit i znowu kliknij na przycisk "Na wszystkich pulpitach". To samo można osiągnąć przez użycie menu podręcznego: kliknij prawym przyciskiem myszy na ikonie programu, znajdującej się na pasku zadań, wybierz Na pulpit lub Na bieżący pulpit.

W przeszłości do uzyskania dostępu do plików, znajdujących się w Internecie, potrzebne było specjalne oprogramowanie. Nigdy więcej!

KDE posiada technologię, nazywaną „Przezroczystą obsługą sieci” (NTA - „Network Transparent Access”), która powoduje, że praca z plikami na drugim krańcu świata staje się równie łatwa, jak gdyby znajdowały się one na Twoim dysku twardym.

Przykładowo, aby uzyskać dostęp do serwera FTP, wybierz z menu Konquerora Adres->Otwórz adres... i wpisz adres URL jakiegoś serwera FTP. Możesz przeciągać pliki z i do katalogów na serwerze tak, jakby znajdowały się one na Twoim dysku. Możesz nawet otworzyć pliki na serwerze FTP bez konieczności ręcznego ich ściągania na dysk (KDE zrobi to automatycznie, jeśli to konieczne).

Jeśli używałeś programu WinZip™ w Microsoft® Windows®, będziesz zapewne zadowolony słysząc, że KDE może także zaglądać do archiwów tar. KDE traktuje takie archiwa tak, jak normalne katalogi. Możesz je przeglądać, otwierać pliki, itp.. Ogólnie mówiąc, dostęp do plików w Internecie i w archiwach powinien wyglądać zupełnie tak, jak dostęp do plików, znajdujących się na Twoim twardym dysku, pomijając opóźnienia, spowodowane transmisją danych przez sieć i wypakowywaniem plików z archiwów.

W KDE łatwo jest umieścić ikony dostępu do programów na panelu lub na pulpicie. Równie łatwo jest umieścić ikony do innych interesujących rzeczy. KDE posiada szablony dla:

Możesz dodać każdą z tych pozycji na pulpit przez kliknięcie na nim prawym przyciskiem myszy (w miejscu, w którym powinna pojawić się ikona) i wybranie z menu Utwórz nowe elementu, który Cię interesuje.

Prawie każda pozycja w Menu K, na pulpicie i na panelu jest plikiem .desktop, który znajduje się na dysku. Plik .desktop określa ikonę, która będzie wyświetlana, a także to, do czego dana pozycja służy (skrót do programu, urządzenia lub adresu URL). Możesz przeciągnąć każdy plik .desktop na panel, aby stworzyć przycisk szybkiego uruchamiania.